En door..vrijwilligerswerk

Het is weer tijd voor een nieuw verslag. Mijn laatste verslag eindigde met het bijna einde van mijn rondreis. Maar we mochten nog een weekend naar Kaapstad! Nog even terug naar het voor ons ‘ vertrouwde’ Kaapstad, waar we na een week nog niet alles hadden gezien dus nu terug moesten voor een weekend. Dit weekend in een heerlijk hostel, lekker schoon, groot en gezellige mensen. Helaas kon zaterdag het paragliden weer niet doorgaan, weer geen goede wind. Gelukkig was het strand een heel goed alternatief en een laatste goede stapavond ( deze keer mijn telefoon thuis gelaten). Zondag, echt de laatste dag, hebben we nog veel gezien. We hadden een trip geboekt via de bazbus naar kaap de goede hoop. Onderweg gestopt op verschillende mooie plaatjes zoals een zeehonden strand en pinguinpark. En uiteindelijk cape point en kaap de goede hoop. We denken nu alles in en rondom Kaapstad gezien te hebben wat we wilde zien maar hadden zo nog meer tijd met reizen kunnen vullen. Had dit niet willen missen!!

Het is tijd voor een nieuwe uitdaging, een nieuw deel van mijn reis. In Durban, een stad aan de oostkust ga ik vrijwilligerswerk doen bij I Care, een project met straatkinderen voor 8 weken. Maandag ochtend kwart over 9 vloog ik via Kaapstad naar Durban, hier stond de vrijwilligers coördinator van Be More ( de Nederlandse organisatie waarvoor ik vrijwilligerswerk doe) mij op te wachten. Met 10 andere vrijwilligers van allerlei projecten in Durban hebben we eerst een nacht geslapen in een heerlijk hostel. Elkaar leren kennen en wat spelletjes gespeeld, we gaan elkaar nog zien tijdens tripjes. Dinsdag kregen we een presentatie over het verblijf in Durban. Om 12 uur werden we allemaal opgehaald door iemand van het project en ging het beginnen. Ik zit trouwens bij I Care met twee andere Nederlandse meisjes die tegelijk met mij begonnen, en ook dat klikt weer prima.

We hebben even een korte rondleiding gehad op het Hope Centre, een soort dagopvang voor jongeren die op straat leven waar ze een dak boven hun hoofd hebben, eten en drinken, lessen en activiteiten aanbieden. Hier gaan we drie weken werken en slapen in een druk en rommelig hostel maar wel in de bewoonde wereld. Vanaf 12 mei gaan we naar de Rehab, hier gaan de jongeren intern werken aan een ‘nieuw’ begin. Ook wij gaan dan intern in de middle of nowhere en zijn vanaf het begin bij dit traject. Deze jongens komen nu in het hope centre en leren we dus al een beetje kennen, hier moeten ze bewijzen dat ze toe zijn aan een ‘ander’ leven vol structuur.

Woensdag onze eerste dag, het is heel erg wennen. Ze verwachten echt dat alles vanuit ons komt, personeel neemt weinig initiatief naar ons toe en legt niks uit. Verder wordt er alleen maar Zulu gesproken, voor ons totaal onverstaanbaar. Met een beetje geluk vertalen ze soms wat voor ons. Dat maakt het lastig je thuis te voelen. Maar gelukkig kan ik wel goed initiatief nemen dus vermaak me uiteindelijk prima. De doelgroep vind ik heel leuk dus het komt zeker goed! Een dag bestaat uit Bijbelstudie, ontbijt, meestal 2 lessen zoals tekenen of discussiëren en dan lunchpauze en in de middag ontspannen, gewoon spelen, hangen of slapen. Alles op Afrika time, dit wil zeggen soms heeeel laat of gewoon helemaal niet. Ik wil nog zoveel meer te weten komen over de doelgroep, maar moet nog even de goede manier vinden om personeel los te krijgen om informatie te geven. Ik vind het zo bizar dat kinderen van tussen de 8 en 17 al leven op straat en dat ze helemaal niks hebben, in ieder geval helemaal niks van een thuis. Een leuk iets om te vertellen; ik had mijn oog laten vallen op een succesverhaal, hij vertelde geen familie meer te hebben en leek verdrietig te zijn over de situatie waar hij in zat. Hij was nieuw bij het hope centre en ik had zo het gevoel dat deze hard ging werken en bijna het gevoel van geen vlieg kwaad deed. Toen we dinsdag aankwamen werden we even met de realiteit geconfronteerd, mijn succesverhaal zoals we hem noemen zat volop lijm te snuiven en was flink onder invloed. Te vreemd maar goed om te zien dat dit dus is wat bij het leven van deze hele jonge jongens hoort. We gaan in principe gewoon elke doordeweekse dag van 8 tot 4 naar het project. Maar deze twee weken zijn er allerlei feestdagen en zijn we deze week maandag en donderdag vrij en volgende week woensdag.

Naast het harde werken is er ook nog (veel) tijd voor ontspanning. Via Be More kunnen we allerlei tripjes doen. Dit weekend zijn we een weekend naar de Drakensbergen en Lesotho geweest. Ik doe een kleine poging en verder zal ik het vertellen met foto’s erbij. Dit is niet na te vertellen, zo bijzonder! Door de Drakensbergen met een jeep richting Lesotho, dat is een ander Afrikaans land. Hier gingen we mee leven met een familie die daar woont voor 2 dagen. Wij zouden het beschrijven als de prehistorie. Deze mensen leven nog zonder elektriciteit en stromend water. Dit betekende een hokje met een gat waarin je naar ‘de wc’ kon en eten bij kaarslicht. We hebben traditioneel gegeten, zijn naar een waarzegster van het dorpje geweest, mijn toekomst ziet er erg goed uit, een klein ding.. ik ga wel in het buitenland wonen. Hebben traditionele dansen gezien en gedanst en ik heb door de bergen paardgereden. Dit weekend maakte toch wel dat ik niet helemaal het gevoel had dat mijn reizen voorbij is en alleen nog om vrijwilligerswerk gaat. Maandag avond heb ik Durban bij night gedaan, ik ging met een politieman Durban in ’s avonds. Totaal anders dan overdag, er is hier veel ellende en dat zie je vooral ’s avonds, en dat past dan weer goed bij het verhaal van het project wat ik doe.

Nu dinsdag avond terug van het project ben ik heel veel meer enthousiast dan de eerste week, voelde me nuttig vandaag en merk dat de jongeren ons herkennen en in ons investeren. Zolang ik zelf initiatief neem komt het helemaal goed hier! Vandaag zelf al activiteiten gedaan met de jongeren, stoelendans en waterballon gevecht. En ik vond het fantastisch om te zien hoe geweldig blij de kinderen hier van worden en hoe ze het waarderen dat we dat doen!

Ik ga hier voorlopig nog hard werken en veel ontspannen! Er staat in ieder geval nog een traditionele kookles op de planning, een dag met een Zulu familie, een natuur gebied bezoeken en niet te vergeten; safari volgende week!!

Maak je om mij maar geen zorgen, ik heb het geweldig hier!

Liefs Judith